De Oneindige Discussie Tussen Verzekeraars en Schadeherstellers

Over het algemeen accepteren verzekeraars niet zomaar de door een schadehersteller geschatte kosten van een reparatie. In sommige gevallen zal de verzekeraar zelf een calculatie maken waar een schadehersteller het dan weer mee oneens kan zijn.

Een kwestie van vertrouwen

De verzekeraar en de schadehersteller staan niet met de neus dezelfde kant op als het gaat om schadecalculaties. Beide partijen hebben het gevoel dat de ander in eigen belang calculeert om op deze manier de omzet te stimuleren of kosten te drukken. Volgens verzekeraars en schadeherstellers komen de volgende aandachtspunten het meest voor in de discussies:
-Of een onderdeel gerepareerd kan worden of vervangen moet worden. Bijvoorbeeld wanneer de inschatting van de garage aangeeft dat een onderdeel aan vervanging toe is, maar de verzekeraar wilt dat de garage eerst probeert het onderdeel te repareren.
-Wat voor type onderdeel als vervanging moet worden gebruikt. In sommige gevallen betaalt de verzekeraar niet voor originele onderdelen, waarbij het aanstuurt op een goedkoper of gebruikte onderdeel dat zou moeten voldoen. Een aantal hoogwaardige polissen garanderen het gebruik van originele onderdelen.
-Hoe lang reparaties zouden moeten duren. Een schadehersteller zou een gat in een deur kunnen calculeren als een zes uur durende reparatie, terwijl de verzekeraar zegt dat dit in vier uur zou moeten lukken. Elk extra uur verhoogd de arbeidskosten en elke extra dag kost de verzekeraar meer voor een huurauto (mits de polis dit dekt).
-Het arbeidstarief. Een garage zou meer kunnen rekenen per uur dan dat de verzekeraar er voor wilt betalen.
-Of er fouten zijn gemaakt tijdens de calculatie. Een inschatting kan vragen om vervanging van een onderdeel dat niet beschadigd is of een reparatie die niet noodzakelijk is.

Impact op verzekerden

Verzekeraars wijzigen constant hun polisvoorwaarden om aan te haken of voorop te blijven in de concurrentiestrijd. De gevolgen van te lage premies zijn op de lange termijn eenvoudig te voorspellen: inkomsten zullen dalen met als gevolg dat verzekeraars hun kosten zullen gaan reduceren. Een voorbeeld hiervan is de onlangs in Nederland ingevoerde voorwaarde waarbij verzekerden van een door de verzekeraar aangewezen schadehersteller gebruik moet maken of dat er een aantal worden aanbevolen. Op het moment dat er sprake is van schade heeft de verzekerde niet langer de vrijheid om zelf een schadehersteller te kiezen. Integendeel, de klant moet naar een garage of een keten van schadeherstellers die door de verzekeraar zijn geselecteerd. De reden hiervoor is dat verzekeraars vaak prijsafspraken of inkoopvoordeel hebben bedongen. Afspraken tussen de verzekeraar en de schadehersteller om kosten laag te houden betekenen in de praktijk vaak dat vervangende onderdelen en reparaties van mindere kwaliteit zijn. Polisvoorwaarden geven verzekerden vaak de mogelijkheid om zelf een garage te kiezen, maar in de meeste gevallen resulteert dit in een verhoogd eigen risico voor de verzekerde.

Screening op schadeherstel

In de gesprekken die FRISS voert met claim managers geven zij aan dat verkeerde calculaties en fraude bij schadeherstel groeiende problemen zijn. Hierin worstelen zij met de volgende vragen:
-Welke schades of reparaties zijn daadwerkelijk aan een claim gerelateerd?
-Welke voertuigen zijn met schade geïmporteerd?
-Welke schadeherstellers verzorgen incorrecte reparaties?
-Waarom verandert een polishouder van schadehersteller?
-Waarom gaat een polishouder niet naar een schadehersteller in het woongebied?